Musiałbym to sprawdzić. W sumie w dniu w którym się urodziła państwo polskie nie istniało więc nie urodziła się z punktu prawnego w Polsce. Co za tym idzie, nie miała nigdy obywatelstwa polskiego - wniosek - masz racje
- nobla dostała jako francuska - nie zrzekała się bo go nie posiadała.
Dalej idąc jeszcze do niedawna w Polsce nie można było być obywatelem dwu krajów przyjęcie obywatelstwa innego kraju uniemożliwiało bycie obywatelem polski. Czyli takie jednoczesne zrzeczenie.
Nie chce mi się tego sprawdzać i chyba nie ma sensu, ale jak się dokopiesz daj znać . Sama w Polsce podpisywała się Maria Curie ale tak to można snuć domysły bez końca.
W 1918 roku do ambasady polskiej w Paryżu zgłosiła się ogromna rzesza emigrantów polskich po paszporty nowo powstałego państwa. Maria Curie (posiadała podwójne nazwisko i często tak się podpisywała, ale tak też można napisać), chyba się nie zgłosiła, bo miała męża Francuza i to komplikowało sytuacje. Jednak biorąc pod uwagę, że o Polsce nie zapomniała wspomagała ją i tu przzyjeżdżała można sądzić, że jako panna pewnie by się zgłosiła.
Ciekawostką jest, że na przykład w 1918 roku do Polskiej Ambasady zgłosił się po nasz paszport Igor Strawiński. Jakieś nie do końca wyjaśnione względy spowodowały, że zrezygnował. Prawdopodobnie oczekiwał, że zostanie to docenione i paszport dostanie od Ambasadora na poduszce, co zresztą było by normalne w każdym innym kraju, a jakiś baran dał mu formularze i odesłał na koniec kolejki. Nie mniej to bardzo znamienne. Jesteśmy zdolni oddać Curie i Chopina Francuzom, którzy chętnie ich sobie przywłaszczą, Kopernika Niemcom, a komu by przyszło nazwać Straqwińskiego polskim kompozytorem? Strawińscy to polska rodzina szlachecka, co prawda urodził się w Rosji, gdzie ta rodzina była zesłana czy z innych względów przebyuwała, ale język polski znał z domu. Potem wyemigrował do Francji, ale jak można wnioskować po tamytym incydencie nie zapomniał o korzeniach. Nie chce rozstrzygać, pewnie to sporna kwestia kim był, ale każdy naród na naszym miejscu okrzyknął by go swoim, U nas wszyscy tylko ..rosyjski kompozytor.. My jesteśmy specyficzni pod tym względem. Komlleksy i poczucie niższości, uleganie planowej propagandzie, którą towrzyli zaborcy (płącąc autorom i to nie byle jakim w XVIII wieku), a która dobrze się przyjeła. To nasze specyficzne cechy,
Co do dumy narodowej, to znamionuje ona wszystkie narody i nie musi być związana z szowinizmem. Być dumnym ze swoejego narodu, to po prostu się go nei wstydzić, a ukłądanie się gdzieś po środku, jest raczej niestabilne. Nie ma nic nadzwyczajnego w dumie Francuza, Włocha i Szwajcara chociaż żaden z tych narodów również nie stoi ponad innymi. Dobra znajomość historii dumę tą wzmacnia.
