PUĆTA
Ten Pan u góry to Jason Newsted
Tak jak w temacie . Co myslicie o zespole Slayer??
Według mnie są genialni , nic dodać nic ująć
Zespół zaczynał od grania coverów utworów Iron Maiden, Judas Priest i innych zespołów heavy metalowych. 27 sierpnia 1983 na koncercie zwrócili uwagę właściciela Metal Blade Records, który zaproponował im nagranie utworu na składankę Metal Massacre 3. Znalazł się na niej utwór Aggressive Perfector.
Pod koniec 1983 zespół wszedł do studia by nagrać album Show No Mercy. Muzycy zaprezentowali na nim niezwykle agresywną i ciężką jak na początek lat 80. muzykę. Doszła do tego niespotykana wcześniej szybkość gry, co w połączeniu ze znakomitymi umiejętnościami muzyków stanowiło prawdziwą mieszankę wybuchową.
Zaraz po nagraniu albumu zespół wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową No Mercy Tour. Po powrocie nagrał EP Haunting The Chapel.
W 1985 zespół ponownie wszedł do studia i nagrał album Hell Awaits. Cięższa i mroczniejsza niż poprzednia płyta sprzedała się w ilości ponad 100 tys. egzemplarzy. Zaowocowało to trasą po Europie i zainteresowaniem ze strony dużych wytwórni płytowych. Slayer podpisał kontrakt z DefJam Records i trafił pod skrzydła producenta Ricka Rubina odpowiedzialnego do tej pory za produkcję albumów zespołów rapowych, m.in. Run DMC, Public Enemy i Beastie Boys.
W 1986 Slayer nagrał album uważany za Opus Magnum metalu - Reign In Blood. Płyta zaskakiwała nie tylko muzycznie, również treść utworów i oprawa płyt budziła sensację. Symbolika wykorzystująca żelazne orły, napisy stylizowane na SS (nazwa oficjalnego fan-clubu to Slaytanic Wehrmacht) i tematyka utworów doprowadziły do oskarżeń o propagowanie nazizmu. Szczególnie kontrowersyjny stał się tekst do utworu Angel Of Death, będący opowieścią o niemieckim zbrodniarzu wojennym Josefie Mengele.
Zespół miał problem z dystrybucją płyty w Europie, gdzie weszła ona do sprzedaży dopiero w 1987.
Reign in Blood został sprzedany w ilości 500.000 egzemplarzy.
Po zakończeniu trasy Reign in Blood Tour, w wyniku narastającego w zespole napięcia, odszedł Dave Lombardo. Zastąpił go Tony Scaglione, jednak już rok później Lombardo powrócił do grupy.
W 1988 ukazała się kolejna płyta South Of Heaven. Album w porówaniu z poprzednim był wolniejszy i mniej brutalny. Tematycznie nie odbiegał zbytnio od poprzednich płyt. Utwory opowiadały głównie o szatanie, wojnie i nazizmie. Pojawiły się na nim jednak również teksty, które można określić jako publicystyczne, np. Silent Scream (traktujący o przerywaniu ciąży).
Była to pierwsza płyta, na którą muzykę i teksty tworzył (poza duetem King/Hanneman) również Tom Araya. Po ukazaniu się albumu Slayer ruszył w trasę World Sacrifice Tour.
Kolejna płyta Seasons In The Abyss ukazała się w 1990. W Stanach Zjednoczonych sprzedana została w nakładzie 1 miliona egzemplarzy i uzyskała status złotej i platynowej płyty.
Po jej wydaniu zespół wyruszył w tournee Clash Of The Titans, czyli wspólną trasę koncertową największych gwiazd ciężkiego rocka i metalu. W Europie na trasie razem ze Slayerem występowały: Megadeth, Suicidal Tendencies i Testament (w USA zastąpił go Alice In Chains).
W 1991 po nagraniu wieńczącego 10-lecie zespołu podwójnego albumu koncertowego Decade Of Aggression Dave Lombardo opuścił zespół. Jego następcą został Paul Bostaph, występujący poprzednio z Forbidden.
Z nowym perkusistą zespół wystąpił w 1992 na festiwalu Monsters of Rock, po którym zespół na chwilę zniknął ze sceny, dając o sobie znać dopiero pod koniec 1993 przy okazji nagrania wraz raperem Ice-T utworu Disorder do ścieżki dźwiękowej filmu Judgement Night.
Na początku 1994 Slayer wydał szósty album studyjny Divine Intervention, który rozszedł się w ilości 800 tysięcy egzemplarzy i wywołał kolejne skandale (utwór SS-3 opowiadający o Reinhardzie Heydrichu). Trasa europejska (European Intourvention) odbyła się pod koniec 1994, a trasa amerykańska (w towarzystwie Biohazard i Machine Head) na początku 1995. W tym samym roku grupa uczestniczyła w festiwalu w Donington.
Rok 1996 Slayer rozpoczął powrót do korzeni i wydał albumu Undisputed Attitude zawierajacy w większości kowery nagrań punkowych. Dodatkowo na płycie znalazły się 3 nowe nagrania. W rzeczywistości 2 z nich (Can't stand you i DDAMM) to utwory skomponowane przez Jeffa Hannemana dla nigdy nie zrealizowanego pobocznego projektu, a trzeci Gemini to utwór do nie zrealizowanej ścieżki dźwiękowej.
Zaraz po nagraniu albumu grupę opuścił Paul Bostaph, którego zastąpił John Dette. Jednak już w styczniu 1997 Bostaph powrócił do zespołu.
W 1997 zespół nagrał wraz z Atari Teenage Riot utwór No Remorse (I Wanna Die) do ścieżki dźwiękowej filmu Spawn.
Kolejny album Diabolus In Musica ukazał się w 1998. Zadebiutował na miejscu 31 listy US Top 100. Rozpoczęta we wrześniu trasa koncertowa objęła Europę, Azję, Rosję i Australię.
Cały rok 1999 zespół spędził na intensywnym koncertowaniu. Odbył trasy po Stanach Zjednoczonych i uczestniczył w serii festiwali Ozzfest. Po raz kolejny dał o sobie znać na ścieżce dźwiękowej do filmu, tym razem było to nagranie Bloodline do Dracula 2000.
Rok 2000 poświęcony był komponowaniu i nagrywaniu nowej płyty, którą ukończono na wiosnę 2001. Po zakończeniu nagrań zespół wyruszył wraz z Panterą w trasę Extreme Steel Tour.
11 września 2001 na rynku ukazała się płyta God Hates Us All. Po jej nagraniu zespół ponownie opuścił Paul Bostaph, podając jako powód odejścia kłopoty ze zdrowiem (uraz łokcia).
W 2002 do składu powrócił Dave Lombardo.
(wikipedia :sexy: )
Według mnie są genialni , nic dodać nic ująć
Zespół zaczynał od grania coverów utworów Iron Maiden, Judas Priest i innych zespołów heavy metalowych. 27 sierpnia 1983 na koncercie zwrócili uwagę właściciela Metal Blade Records, który zaproponował im nagranie utworu na składankę Metal Massacre 3. Znalazł się na niej utwór Aggressive Perfector.
Pod koniec 1983 zespół wszedł do studia by nagrać album Show No Mercy. Muzycy zaprezentowali na nim niezwykle agresywną i ciężką jak na początek lat 80. muzykę. Doszła do tego niespotykana wcześniej szybkość gry, co w połączeniu ze znakomitymi umiejętnościami muzyków stanowiło prawdziwą mieszankę wybuchową.
Zaraz po nagraniu albumu zespół wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową No Mercy Tour. Po powrocie nagrał EP Haunting The Chapel.
W 1985 zespół ponownie wszedł do studia i nagrał album Hell Awaits. Cięższa i mroczniejsza niż poprzednia płyta sprzedała się w ilości ponad 100 tys. egzemplarzy. Zaowocowało to trasą po Europie i zainteresowaniem ze strony dużych wytwórni płytowych. Slayer podpisał kontrakt z DefJam Records i trafił pod skrzydła producenta Ricka Rubina odpowiedzialnego do tej pory za produkcję albumów zespołów rapowych, m.in. Run DMC, Public Enemy i Beastie Boys.
W 1986 Slayer nagrał album uważany za Opus Magnum metalu - Reign In Blood. Płyta zaskakiwała nie tylko muzycznie, również treść utworów i oprawa płyt budziła sensację. Symbolika wykorzystująca żelazne orły, napisy stylizowane na SS (nazwa oficjalnego fan-clubu to Slaytanic Wehrmacht) i tematyka utworów doprowadziły do oskarżeń o propagowanie nazizmu. Szczególnie kontrowersyjny stał się tekst do utworu Angel Of Death, będący opowieścią o niemieckim zbrodniarzu wojennym Josefie Mengele.
Zespół miał problem z dystrybucją płyty w Europie, gdzie weszła ona do sprzedaży dopiero w 1987.
Reign in Blood został sprzedany w ilości 500.000 egzemplarzy.
Po zakończeniu trasy Reign in Blood Tour, w wyniku narastającego w zespole napięcia, odszedł Dave Lombardo. Zastąpił go Tony Scaglione, jednak już rok później Lombardo powrócił do grupy.
W 1988 ukazała się kolejna płyta South Of Heaven. Album w porówaniu z poprzednim był wolniejszy i mniej brutalny. Tematycznie nie odbiegał zbytnio od poprzednich płyt. Utwory opowiadały głównie o szatanie, wojnie i nazizmie. Pojawiły się na nim jednak również teksty, które można określić jako publicystyczne, np. Silent Scream (traktujący o przerywaniu ciąży).
Była to pierwsza płyta, na którą muzykę i teksty tworzył (poza duetem King/Hanneman) również Tom Araya. Po ukazaniu się albumu Slayer ruszył w trasę World Sacrifice Tour.
Kolejna płyta Seasons In The Abyss ukazała się w 1990. W Stanach Zjednoczonych sprzedana została w nakładzie 1 miliona egzemplarzy i uzyskała status złotej i platynowej płyty.
Po jej wydaniu zespół wyruszył w tournee Clash Of The Titans, czyli wspólną trasę koncertową największych gwiazd ciężkiego rocka i metalu. W Europie na trasie razem ze Slayerem występowały: Megadeth, Suicidal Tendencies i Testament (w USA zastąpił go Alice In Chains).
W 1991 po nagraniu wieńczącego 10-lecie zespołu podwójnego albumu koncertowego Decade Of Aggression Dave Lombardo opuścił zespół. Jego następcą został Paul Bostaph, występujący poprzednio z Forbidden.
Z nowym perkusistą zespół wystąpił w 1992 na festiwalu Monsters of Rock, po którym zespół na chwilę zniknął ze sceny, dając o sobie znać dopiero pod koniec 1993 przy okazji nagrania wraz raperem Ice-T utworu Disorder do ścieżki dźwiękowej filmu Judgement Night.
Na początku 1994 Slayer wydał szósty album studyjny Divine Intervention, który rozszedł się w ilości 800 tysięcy egzemplarzy i wywołał kolejne skandale (utwór SS-3 opowiadający o Reinhardzie Heydrichu). Trasa europejska (European Intourvention) odbyła się pod koniec 1994, a trasa amerykańska (w towarzystwie Biohazard i Machine Head) na początku 1995. W tym samym roku grupa uczestniczyła w festiwalu w Donington.
Rok 1996 Slayer rozpoczął powrót do korzeni i wydał albumu Undisputed Attitude zawierajacy w większości kowery nagrań punkowych. Dodatkowo na płycie znalazły się 3 nowe nagrania. W rzeczywistości 2 z nich (Can't stand you i DDAMM) to utwory skomponowane przez Jeffa Hannemana dla nigdy nie zrealizowanego pobocznego projektu, a trzeci Gemini to utwór do nie zrealizowanej ścieżki dźwiękowej.
Zaraz po nagraniu albumu grupę opuścił Paul Bostaph, którego zastąpił John Dette. Jednak już w styczniu 1997 Bostaph powrócił do zespołu.
W 1997 zespół nagrał wraz z Atari Teenage Riot utwór No Remorse (I Wanna Die) do ścieżki dźwiękowej filmu Spawn.
Kolejny album Diabolus In Musica ukazał się w 1998. Zadebiutował na miejscu 31 listy US Top 100. Rozpoczęta we wrześniu trasa koncertowa objęła Europę, Azję, Rosję i Australię.
Cały rok 1999 zespół spędził na intensywnym koncertowaniu. Odbył trasy po Stanach Zjednoczonych i uczestniczył w serii festiwali Ozzfest. Po raz kolejny dał o sobie znać na ścieżce dźwiękowej do filmu, tym razem było to nagranie Bloodline do Dracula 2000.
Rok 2000 poświęcony był komponowaniu i nagrywaniu nowej płyty, którą ukończono na wiosnę 2001. Po zakończeniu nagrań zespół wyruszył wraz z Panterą w trasę Extreme Steel Tour.
11 września 2001 na rynku ukazała się płyta God Hates Us All. Po jej nagraniu zespół ponownie opuścił Paul Bostaph, podając jako powód odejścia kłopoty ze zdrowiem (uraz łokcia).
W 2002 do składu powrócił Dave Lombardo.
(wikipedia :sexy: )