- Tak więc wyruszajmy bezzwłocznie. Nie ma na co już czekać... -
Fiodor poszedł do sklepu po prowiant - wodę i jedzenie. Następnie wrócił, aby mistycy "oszpecili" mu twarz, a następnie wyruszyć. W Omamie bez denarów nie było wiele rzeczy do robienia...
[acronym='Mroczny Zew, +2 obr. +1 do Walki Bronia +1 do Puli Ciemnosci | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy)']
-Plugawe metamorfozy mnie nie interesują. Z resztą będę musiał sobie jakoś poradzić. Jeśli zaś chodzi o wskrzeszenie interesuje mnie tylko ścieżka błogosławiona wolą egzarchów. Jeśli nie zdobędę ich aprobaty nie będę podążał tą drogą... Dziękuję za rozmowę.
Mordechai wyszedł i rozmyślał nadal nad swym planem. Po słowach Cedryka tylko bardziej przekonał się, że jego zamiary mogą zyskać "zgodę" wyższych sił. -Skoro Unia idzie na wojnę najlepsi synowie i córki Rubieży będą potrzebni byśmy mogli otoczyć się glorią zwycięstwa. Może te okoliczności doprowadzą do realizacji moich planów... - myślał, kiedy Arcyśniący skończył zabrał głoś - Dobrze więc jutro wyruszamy. Niech Egzarchowie mają w opiece swoje dzieci i niech nam wszystkim błogosławią...
Po tym spotkaniu zaczął rozmawiać z Willarem o jakimś rytuale. -Dobrze pomogę Ci, ale aby móc pomóc muszę wiedzieć co robimy i w jakim celu - rzekł spoglądając na podekscytowanego egzorcystę.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
-Poznałem obecnie metodę tworzenia pewnego fetysza, jednak wymaga on wielkich umiejętności, a koszt jaki poniosę przy jego tworzeniu jest wielki. Zbyt wielki, by tak po prostu ryzykować. To fetysz, który tworzy się raz w życiu, a jeszcze rzadziej używa. Proszę cię, byś jedynie użył swoich mocy, jeśli jest to możesz zrobić, by zwiększyć moje umiejętności zaklinania. Sam potrafię to zrobić minimalnie, jednak obawiam się, że to za mało. Dlatego szukam każdego możliwego wsparcia. Nie znam się na wiedźmiarstwie, nie wiem czy to jest możliwe, widziałem jednak jaką barierę nam narzuciłeś, była silna.
Williar patrzył na Mordechaia oczekując odpowiedzi, potrzebował tego szybko, by przed wieczorem zająć się ostatnią sprawą. Musiał to zrobić tego wieczora, póki miał dostęp do środków, gdyby w wyniku niepowodzenia bardzo się osłabił.
[acronym='Ciemna szata (dolna), +0,8 ochr. | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy) | Modul Akceleracja, umozliwia wykonanie dwoch testow i wybranie lepszego wyniku (Trudny (4) test ZM lub 5 Mocy)']
[/acronym]
Ochrona pancerza: 0,8
[acronym='Sycacy prowiant, kompletnie zepsuty']
[/acronym][acronym='Nawiedzona czaszka, bardzo upierdliwa']
-Ja też nie znam się na wiedźmiarstwie. - odpowiedział enigmatycznie - Nikt nie "zna" arkan tej sztuki na tyle by powiedzieć, że "wie" cokolwiek... Ale jeden z moich nauczycieli mawiał, że ogranicza nas tylko Nemezis i wyobraźnia bo wiedźmiarstwo może być okupione wielką stratą, lecz przynosić też niespotykane owoce. Chodźmy więc w jakieś spokojniejsze miejsce.
Mordechai nie rozumiał do końca planów egzorcysty bo on nadal nie chciał zdradzić mu wszystkiego, ale chęć pokonywania nowych wyzwań była silniejsza. Nim oddalili rzekł jeszcze: -Dobrze było by znaleźć kogoś do asystowania, chodzi o to że Nemezis jest krnąbrna... - rozejrzał się za Fiodorem po czym dodał - Widziałeś ją kiedyś? Nemezis oczywiście...
Kiedy znaleźli już miejsce odpowiednie do przeprowadzenia próby stworzenia fetyszu Muadib rozrysował na ziemi okrąg. W jego środek wpisał krzyż wzdłuż, którego wypisał słowa modlitwy do Uzura. Usiadł po środku tego znaku i modlił się intensywnie przez kilkanaście minut. Następnie wstał i kazał egzorcyści stanąć wewnątrz znaku. Na jego klatce piersiowej rozrysował miniaturę znaku znajdującego się na podłożu. -Teraz usiądź i oddaj się medytacji - rzekł sam siadając
Zaczął bujać się w przód i w tył od czasu do czasu jedynie pokazując oznaki walki z Nemezis takie jak drgawki lub machanie którąś z rąk. Sam do końca nie tak na prawdę nie wiedział co robi, ale tak było zawsze. Jeśli walka z Nemezis była udaną to na dobrą sprawę mógł robić co chciał... Teraz planował stworzyć wewnątrz duszy Willara znak na tyle potężny aby choć na chwilę wzmocnić siły egzorcysty. Nightroad był na tyle silną osobą, że nie trzeba było tutaj wiele tłumaczyć, Muadib nie musiał też wiele robić z mocą mu udostępnioną bo jego kompan sam zapewne wiedział jak ją wykorzystać. Seeker musiał "najzwyczajniej" w świecie dokonać stymulacji możliwości Willara i dzięki swojej interwencji w jego duszę nauczyć go jak kontrolować materię. W sensie percepcji zwykłego człowieka tym był właśnie ten rytuał - lekcją. Podczas głębokiej medytacji wiedźmiarz wysłał do umysłu towarzysza serię rad, które jednocześnie naładowane były mocą Mordechai'a. -Dusza jest najważniejsza... Serce i umysł dominują nad materią... Rzeczy są tylko marną emanacją ludzkiej woli a ich istnienie jest tylko konwencją... Twój umysł i twoja dusza są jak kowal, kuj żelazo, kształtuj je...
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
- Tak więc rozumiem, że mam coś przynieść, tak? - Fiodor zapytał, znając już odpowiedź. - Poczekajcie chwilę. -
Tymczasowo zostawił wszystkie zwoje przy Willarze i Mordechai'u, a następnie wybiegł na rynek.
Wszedł do sklepu dla okultystów i poprosił o kilka napojów mocy. Liczył na około 5, a gdy już je dostał, ruszył pędem do towarzyszy.
Łapiąc się za kolana, odsapnął wystawiając język. Wyprostował się i wyłożył z plecaka mikstury. - Proszę... Tylko załatwcie to dość szybko. -
Po czym zabrał swoje zwoje.
[acronym='Mroczny Zew, +2 obr. +1 do Walki Bronia +1 do Puli Ciemnosci | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy)']
Nightroad przed rozpoczętym rytuałem musiał zrobić ostatnią rzecz, której pewnie pomiędzy rytuałem, a tworzeniem fetysza nie mógłby bez ryzyka naruszenia możliwości, jakimi miał go obdarować Mordechai. Palcami na dłoniach utworzył magiczne znaki mające zwiększyć jego możliwości zaklinania. Na lewej dłoni był krzyż złożony z słów modlitwy, na drugiej, również po wewnętrznej stronie był pentagram. Wiele nie mógł zrobić, to tylko minimalne zwiększenie jego umiejętności. Mimo wszystko cieszył się teraz, że stać go choćby na tyle.
***
Williar na medytacji znał się. Usiadł, we wskazanym przez wiedźmiarza miejscu i zamknął oczy. W pełni wyzbył się emocji i zbędnych bodźców. W tej chwili był tylko egzorcysta, wiedźmiarz,jego znaki i słowa.
***
-Dusza jest najważniejsza... Serce i umysł dominują nad materią... Rzeczy są tylko marną emanacją ludzkiej woli a ich istnienie jest tylko konwencją... Twój umysł i twoja dusza są jak kowal, kuj żelazo, kształtuj je...
Williar przyjmował wiedzę od Mordechaia, wpajaną za pomocą magii. Jego pojmowanie w zakresie kontroli materii rozszerzało się, miał umysł otwarty, co pozwalało mu na dojrzenie nowych możliwości. Zapomniał częściowo o ograniczających go barrierach.
***
Po zakończonym rytuale egzorcysta przeprosił na chwilę kompanów, po czym udał się do swojego pokoju. Poszukał czystego materiału, jakiejś białej pościeli lub czegoś podobnego, po czym wyciął płat tkaniny prostokątny, wielkości dużej księgi. Na ziemi narysował pentagram, usiadł w jego środku i położył przed sobą tkaninę tak, by była rozłożona na jednym z ramion. Skupił całą swoją moc, nad modyfikacją tkaniny w fetysz. W jednej chwili biel zmieniła się w żółci, krawędzie były jakby umoczone w krwi, a na samej tkaninie powstawały z krwi słowa w nieznanym języku. W pomieszczeniu egzorcysta wyczuł aurę demona. Czuł, jak otacza go ciemność przenikając jego ciało. Starał się przed nią bronić odepchnąć ją w głąb swojej istoty, przezwyciężyć ją. Jednocześnie próbował zapanować nad tworzeniem się fetyszu. Powoli uchodziła z niego moc, nie czuł tego tak dotkliwie, dzięki aurze, jaką ciągle posiadał. Wiedział, że normalnie leżałby ledwo widząc ze zmęczenia. Miał nadzieję, że dzięki temu ma większe szanse na stworzenie fetysza. Przez moment widział twarz demona, a w niej jakby jego imię, które pojawiło się na pakcie. Po zakończeniu tworzenia fetysza zwinął tkaninę i wcisną ją między inne fetysze nie sprawdzając, czy powiodło się, czuł się mimo wszystko zmęczony, i wciągnął się na łóżko, by odpocząć.
[acronym='Ciemna szata (dolna), +0,8 ochr. | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy) | Modul Akceleracja, umozliwia wykonanie dwoch testow i wybranie lepszego wyniku (Trudny (4) test ZM lub 5 Mocy)']
[/acronym]
Ochrona pancerza: 0,8
[acronym='Sycacy prowiant, kompletnie zepsuty']
[/acronym][acronym='Nawiedzona czaszka, bardzo upierdliwa']
Nightroad postanowił przygotować się w do próby umiejętności, jaką było stworzenie fetyszu. Znacząc swe ręce symbolami, kontemplował dłuższą chwile swoje wnętrze, chcąc uczynić się przez chwilę jeszcze możniejszym w dziedzinie magii.
Trudny (4) test Dominowania Ducha
Test udany.
Aby poratować się dodatkową siłą, poprosił również Mordechai’a, aby i kompan tchnął w niego część magicznej mocy. Gdy egzorcysta usiadł we wskazanym miejscu, wiedźmiarz stanął nad nim, gotów rozpocząć właściwy rytuał. Zaczął wnikać do umysłu okultysty, szlifując jego zmysły niczym diament. Dostrzegł również Nemezis, która nie przepuściła okazji, by sprzeniewierzyć działania odwiecznego wroga. Przyjęła ona kształt węża. Oślizgły gad sunął w stronę Seekera, sycząc złowieszczo. Na chwilę odsłonił dwa jadowite kły, po czym wywinął gibkie ciało ku szyi swej ofiary.
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis
Siła Nemezis: [5]
DD Nemezis: efekt – średni (+6), cel – pomoc (+1) = [7]
Remis.
Mordechai zadaje 4 punkty obrażeń na Mocy.
Mordechai zadaje 4 punkty obrażeń na Mocy.
Złośliwa imaginacja nie dosięgła jednakże celu. Mordechai zaatakował szybko, wysyłając dwie dawki mocy, jakie błyskawicznie odesłały widmo z powrotem do podświadomości wiedźmiarza. Fiodor w tym czasie go asekurował, trzymając w dłoniach dwie fiolki z napojami. Jego pomoc okazała się być zbędna. Seeker bez większych problemów, skondensował moc, a potem wypuścił z dłoni ledwo rozrzedzone fale energii. Omiotły one postać Williara, krótką chwilę oscylując wokół klęczącej postaci. Ostatecznie utworzyły wokół niego stałą sferę, która zaczęła potęgować duchową moc Rytualisty (Williar: chwilowo +2 do Dominowania Ducha).
Nightorad był gotowy. Milcząc, ruszył do swojego pokoju. Czuł jak każda komórka jego ciała jest rozsadzana przez magię. Włosy na rękach stanęły mu dęba, krok stał się lżejszy, a wzrok zaostrzył do tego stopnia, że dostrzegał drobinki kurzu na marmurowych podobiznach Egzarchów. Gdy zamknął za sobą drzwi do komnaty, nie marnował czasu. Wnet przeszedł do swojej operacji. Urwał kawałek prześcieradła i położył go przed sobą jako przyszły fetysz. Mierzył nań tak długo wzrokiem, że strzęp począł zmieniać kolory, a nawet samoistnie się poruszać. W pomieszczeniu zaczęły zachodzić osobliwe procesy. Książki na półkach podskakiwały, kilka spadło na ziemię. Nad sufitem utworzył się siny krąg dymu. Zewsząd zaś dało się słyszeć szepty i tajemnicze szmery. Williar słyszał, jak coś pod wykładziną drapie i stara się przedostać na zewnątrz. Co prawda, pod nim znajdowało się tylko niższe piętro, ale przy tak potężnym zaklęciu, wszelkie prawa rządzące przestrzenią stały się nieważne. W istocie, przy diabelskim akompaniamencie wrzasków, w podłodze utworzył się ziejący nieprzebraną ciemnością otwór. Przerażający kształt o wielu kończynach i spiczastych odnóżach, powoli wspinał się ku świetle rozkołysanych lamp w pokoju. - Kto śmie naruszać mą domenę i sprowadzać mnie do świata żywych?! – zabrzmiał okropny głos w głowie Nightorada.
Na twarz egzorcysty wystąpił pot. Nie wiadomo skąd pojawiły się płomienie, pragnące pochłonąć zaklinającego.
Test Fart (6) Zaklinania Materii (+1 za symbole, +2 za aurę Mordechaia) Koszt tworzenia fetyszu: -6 Mocy, 4 punkty do Puli Ciemności.
Test udany. 2 kości pozostają w puli. 2 przeznaczone są próbę splugawienia.
----
2 x Test na obronę przeciw Splugawieniu
Test udany.
Test nieudany. +1 punkt Splugawienia.
Williar wierzgnął nagle do przodu i zwymiotował na podłogę. Po kilku minutach krztuszenia się i drgawek, powoli zaczął dochodzić do siebie. Mętnym wzrokiem rozejrzał się po pokoju. Nic nie zdradzało niedawnych anomalii towarzyszących zaklęciu. Książki stały na swoim miejscu, w podłodze zaś próżno było śladu nawet najmniejszej szczeliny.
Williar spojrzał na dłonie – były teraz pokryte bąblami wypełnionymi mętną cieczą. Dotykając własnej twarzy, wyczuł zaś bruzdy i skupiska chropowatych zmarszczek. Ciemność podzieliła się z nim częścią swej mocy, ale i okupiła to pewną ceną. Sama tkanina zamieniła się w czarny, obsydianowy amulet, na którym widniał dodatkowy kamień. Ten był rozgrzany do czerwoności przez drążącą go magię. We wnętrzu widniał zawieszony kształt, przypominający ogromny łeb nienazwanego stworzenia.
Pakt przywołuje na kilka chwil potężnego demona z najgłębszych odmętów Bezmiaru. Stwór dokonuje ogromnych zniszczeń fizycznych i duchowych, po czym wraca do swej domeny, zabierając tam swe ofiary.
* * *
Następnego poranka drużyna stała gotowa do drogi, przed wąskim korytarzem, ku któremu przywiódł ich Cedryk ze swoją świtą. Prócz rytuału Williara, wieczór poprzedniego dnia nie obfitował już w natłok zdarzeń. Jedynie Fiodora poproszono, aby udał się do jednej z sal, gdzie przeszkoleni wiedźmiarze dokonali zmian w jego wyglądzie – wydłużono nos, cofnięto czoło, a na koniec kolor włosów zmieniono na orzechowy.
Dziś, nie wliczając Cedryka, drużynie towarzyszyli ci członkowie Rady, którzy byli odpowiedzialni za szpiegowską misję: to jest Vanessa, Christoph oraz Wanda. Pojawili się również Calle i Enchay, pragnący pożegnać przyjaciół. Arcyśniący Cedryk wiódł tu jednakże prym, miał za zadanie właściwie odprawić trójkę. Znakiem tego, wskazał na pomieszczenie po drugiej stronie przejścia. - Udamy się zaraz do Sali Interiorów. Nie musicie się o nic martwić. Stanowią one jedne z najlepiej strzeżonych dróg w Podmroku. Nie tylko przedostaniecie się na miejsce niezauważeni, ale zajmie wam to dosłownie parę chwil. Wszystkie interiory są jednostronne, więc po wybraniu któregoś z nich będziecie zdani już tylko na siebie. A teraz chodźcie.
Ogromna sala posiadała wiele kondygnacji, po których poruszać się można było na lewitujących platformach. Grupa stanęła na jednej z takowych. Podczas mijania kolejnych portali, rzucających zniekształcone wizje docelowych miejsc, Cedryk tłumaczył możliwe alternatywy.
- Niedaleko ziem Ebionitów, ustawiliśmy kilka punktów, do których prowadzą interiory przed wami. Pierwsza opcja, to okolice Drapaczy Chmur. Jeśli pójdziecie stamtąd na wschód, traficie na wyświetlony tu obiekt, który zdaje się być obozem pracy. Dzięki naszym agentom, wiemy że takie placówki są prowadzone pod okiem brutalnych, acz mało inteligentnych funkcjonariuszy niższego rzędu. Dlatego też łatwo będzie ich oszukać i wtopić się w szary tłum pracowników. Z drugiej strony będziecie zapewne skazani na nieludzkie warunki. Robotnicy w Dominacie są traktowani jak zwierzęta.
- Ten portal wiedzie do pasma górskiego, zwanego Ostrymi Szponami. To bardzo zagadkowe miejsce. Co jest pewne, wywerny mają tam swoje zony lęgowe. Natomiast góry są owiane licznymi legendami. Niektórzy twierdzą, że znajdują się tam tajne bazy wojskowe Ebonitów, inni uważają, że pod warstwami skalnymi znajduje się sieć tuneli, zamieszkanych przez nekroklany. Na pewno jeden z nich o nazwie To’th znajduje się przy podóżach Ostrych Szponów i ma baczenie, kto krąży po okolicy.
Ten portal niepokoił nawet Cedryka. Przez chwilę spoglądał w jego kierunku. Arcyśniący westchnął i wskazał nań dłonią. - Czeluść. Ogromna wyrwa w ziemi, biegnąca przez około czterysta mil z północy na południe. Czeluść jest nieznanego pochodzenia, a z jej wnętrza daje się często słyszeć opętańcze krzyki. Ponadto jeśli zbyt długo przyjdzie się wpatrywać w jej głębię, można odejść od zmysłów. Istnieje jednakże teoria, że w jej wnętrzu znajduje się przejście do Imperium. Mogłoby to łączyć się z plotką, którą głosi, iż pod Ostrymi Szponami istotnie są jakieś tunele.
- Azyl. Miasto, do którego kierują się zdrajcy Omamu, to jest ludzie, jacy przyczynili się w jakiś sposób wrogowi. Dominat wybudował im jako wynagrodzenie miasto, które otacza opieką i broni przed słusznie mściwymi siłami Unii. Jak na Ebionicką lokację, ludzie żyją tam dość spokojnie. Wokół rozciągają się pola, stanowiące jedne z nielicznym ziem, gdzie można uprawiać jadalne rośliny. W Azylu mieszkańcy są bardzo ostrożni w przyjmowaniu gości z zewnątrz, jeśli nie przychodzą z pozostałych stref Dominatu rzecz jasna. Liczne klany prowadzą bowiem wendettę na gospodarzach tego miejsca. Z resztą wiele decyzji w tej sprawie podpisywaliśmy i my.
Cedryk spojrzał spokojnie na trójkę. - Dobrze się zastanówcie i wybierzcie właściwy wam interior. Wszystkie te lokacje znajdują się na obrzeżach Dominatu lub jeszcze przed nim, toteż czeka was długa i męcząca wędrówka w głąb tych ziem. Musicie zachować maksymalną czujność. Baczyć na każde swoje zachowanie i rozglądać się za innymi agentami. Są to osoby, dotychczas osadzone na ziemiach wroga, zobligowane wam pomagać.
- Zaraz, zaraz, bo chyba nie zrozumiałem... Do Azylu można dostać się przez Czeluść, czy to dwa różne interiory? - Zapytał się niezbyt rozumiejąc. - Najlepiej by było wystartować właśnie w azylu... No, ale jednak mogę się dostosować. -
Fiodor pokiwał trochę głową i poczekał na słowa pozostałych.
Gdy wszyscy wybrali rozprostował ręce. - Tak więc możemy ruszać? - Zapytał i ruszył do interioru...
[acronym='Mroczny Zew, +2 obr. +1 do Walki Bronia +1 do Puli Ciemnosci | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy)']
Muadib oszpecił się również nadając sobie na lewym przedramieniu ślady wyraźnego splugawienia. Chciał mieć czym się "wylegitymować" gdyby zaistniała taka konieczność. -Zgadzam się. Miasto zdrajców będzie optymalnym rozwiązaniem. Chociaż nie ukrywam, że chętnie spotkałbym nekroklany. Dużo o nich słyszałem... - wiedźmiarz chciał zobaczyć jak procedują i co powoduje splugawienie tak aby samemu móc tego uniknąć - Ostatecznie jednak mogę przystać na pierwsze rozwiązanie.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
-Taaak, Azyl to dobry wybór. -Williar wiele nie mówił. Źle się czuł. Trzymał sie z tyłu. A ręce trzymał pod opuszczoną koszulą. Miał podły humor. Wszystkie to opcje miały swoje "ale". Ale nie miał ochoty na myślenie. -Ta, te nekroklany niestety pewni nie raz spotkamy. Nie martw się, jeszcze Ci się przejedzą. Jakoś w Azylu może łatwo będzie się wybić.
[acronym='Ciemna szata (dolna), +0,8 ochr. | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy) | Modul Akceleracja, umozliwia wykonanie dwoch testow i wybranie lepszego wyniku (Trudny (4) test ZM lub 5 Mocy)']
[/acronym]
Ochrona pancerza: 0,8
[acronym='Sycacy prowiant, kompletnie zepsuty']
[/acronym][acronym='Nawiedzona czaszka, bardzo upierdliwa']
Pożegania z członkami Rady, przebiegły w oficjalnym tonie. Cedryk i reszta przedstawicieli unijnej władzy, odprawiali ich uściskami dłoni oraz życzeniami powodzenia misji. Calle postąpiła podobnie, ale Enchay nie strzymał już poważnej maniery. Otoczył całą trójkę swoim wątłym ramieniem. - Trzymajcie się chłopaki – pociągnął nosem, symulując katar. Okazanie emocji, nawet dla tak fajtłapowatego Rytualisty jak on, było oznaką słabości.
Wreszcie nadszedł czas, aby przestąpić barierę ostatniego z portali. Trio przyszłych szpiegów ruszyło powoli przez enigmatyczną sferę, przechodząc do ukrytej, astralnej ścieżki.
Interior był pierwszorzędną robotą. Jego podróżnicy tylko chwilę pędzili po bezdrożach Pomroku, a gdy przyszło im już wylądować w docelowym miejscu, nastąpiło to łagodnie i bez żadnych ekscesów. Jedyną pozostałością po wojaży było lekkie ćmienie w głowie, ale zaraz i to ustało.
Znajdowali się na szerokiej równinie, upstrzonej dużymi kwadratami nawodnionych pól. Po tychże przechadzały się sylwetki robotników, sadzących rośliny. Nie wyglądało na to, aby pracowali w pocie czoła. Po okolicy kręciło się kilka postaci o aparycji strażników, lecz nikogo nie zmuszali do katorżniczej harówki. Prócz pól, na Azyl składały się zbiorowiska drewnianych chat, gdzie zapewne nocowali pracujący na polach oraz grupy budynków, zdradzających położenie miast. W oddali majaczyło największe z nich, usadzone na sporym wzniesieniu – słynna Kwatera. Trzeba było również przyznać, że położenie Azylu było dogodne dla jej mieszkańców. Nie dość, że znajdowała się ona na nielicznych terenach Rubieży, gdzie możliwa była uprawa roślin, to jeszcze cały obszar było otoczony ze wschody górskim pasmem. Natomiast, aby się nim przeprawić, potencjalny podróżnik zmuszony był wybrać któryś ze strzeżonych przesmyków.
Jednakże mieszkańcy Azylu nie zawsze wiedli swój żywot w spokoju. Poprzez zasypane doły z ustawionymi nań, kamiennymi symbolami rozumieć można było zbiorowe mogiły. Część obozów i mniejszych skupisk przemieniło się ponadto w ruinę, wynikiem licznych napadów Unii. Niektóre ze szczątek jeszcze tliły się, a gdzie nie gdzie widniały ślady niezatartej kurzem posoki.
W pewnym momencie drużyna zaobserwowała przedziwną anomalię. Na ich ciałach pojawiły się małe, czerwone ogniki. Poruszały się płynnymi ruchami, oscylując w okolicach głów. Gdy trójka przeszła dwie mile, będąc w odległości jeszcze jednej do najbliższego miasta, z ukrycia wychynęło trzech strzelców. Szybko otoczyli napotkanych.
Nie byli to właściwi zdrajcy Omamu, ale reprezentanci ich ochrony, pochodzący z właściwej części Dominatu snajperzy. Wyraźnie widać było, że strzelcy byli zawodowcami w swojej dziedzinie. Po pierwsze, nawet Williar nie wyczuł ich aury, dopóki ci nie ujawnili się. Natomiast o ich zdolnościach manualnych świadczył sposób poruszania się. To, co jeszcze przez chwilę brali za hałdę trawy i liści, było w praktyce kamuflażem dla otaczającej przybyszów piątki. W ułamku sekundy ci zerwali się na równe nogi i już mierzyli w kierunku grupy. Ich długie strzelby, uwieńczone czymś na kształt małej lupy, posiadały dodatkowe części, jakie rzucały zagadkowe dotąd, czerwone plamki. Żołnierze byli również świetnie uposażeni. Nosili ciężkie, czarne jak smoła pancerze. Zarówno futurystyczne zbroje jak snajperki naznaczono plugawymi runami, co znaczyło, iż magia nie była tym ludziom obca. O ile faktycznie pod ciemnym płytkami znajdowali się ludzie.
Jeden ze Ebionitów zbliżył się. Głos zza jego kasku było przytłumiony i chrapliwy. Zupełnie jakby należący do maszyny, a nie człowieka. - Coście za jedni i Skąd przybywacie? Tylko nie mówcie mi, że zza gór. Wszystkie drogi są zamknięte od ostatnich ataków. Dawać identyfikatory, ale już.
Miejsce, w którym się znaleźli wyglądało prawie arkadyjsko... prawie... dokładnie do momentu gdy nie zobaczyli pierwsze trupy zdrajców, ale ten widok akurat nie zmartwił Muadiba wielce. Sprawiedliwość miała długie ręce a ich śmierć była tego obrazem. Wszystko szło dziwnie gładko aż nie wiadomo skąd pojawili się ebonici. Ich podejrzliwość była zrozumiała dlatego Mordechai wolał zagrać ostrożnie. Najpierw ukazał im przedramię, na które naniósł sobie ślady splugawienia i rzekł: -W pewnym sensie zza góry, ale nie do końca... Jesteśmy banitami z Rubieży. Wszystkich nas wygnano za czytanie zakazanych ksiąg i splugawienie, co zresztą widać - pokazał dłonią swoje przedramię i widoczne ślady u towarzyszy - Przybyliśmy Pomrokiem. Był z nami pewien śniący, którego Unia też ścigała, ale chyba nie miał tyle szczęścia co my. Nazywam się Ebenet a to moi towarzysze...
Seeker starał się mówić wyraźnie aby jego kompani mogli usłyszeć jego wersję. Następnie zwrócił wzrok w ich stronę zupełnie jakby chciał żeby się przedstawili. Liczył na ich w miarę naturalne reakcje. -Dobrze że Was odnaleźliśmy. Czy Dominat wspomoże ludzi, którzy chcą kroczyć jedyną słuszną ścieżką?
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
- Wędrujemy z daleka... Na imię mi Michaił, jestem z rodziny soldackiej... - Podniósł głowę do góry pokazując swoje znaki splugawienia. - Chcemy po prostu dołączyć tutaj... W Unii nie ma już na co liczyć... Przepuście nas... - Mówił powolnym tonem z dużymi odstępami, jednak głos jego był przekonujący, tak też chciał zawrzeć najmniej kłamstwa w całym i przekonać ebonitów do siebie.
[acronym='Mroczny Zew, +2 obr. +1 do Walki Bronia +1 do Puli Ciemnosci | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy)']
-Jestem Ulvar, jak i Ebenet powiedział, był z nami jeszcze jeden, ale się popisywać lubił, to i go chyba więcej nie zobaczymy. Drogi zawsze się znajdą, ile by zamkniętych nie było. - Williar nie pokazywał splugawienia jak pozostali, było to już po nim widać gołym okiem. Mówić też nie chciał za wiele, by na początku nie popełnić gafy. Zastanawiał się nad reakcją strażników. Czuł, że pójdzie całkiem inaczej, niż to sobie wyobrażali.
[acronym='Ciemna szata (dolna), +0,8 ochr. | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy) | Modul Akceleracja, umozliwia wykonanie dwoch testow i wybranie lepszego wyniku (Trudny (4) test ZM lub 5 Mocy)']
[/acronym]
Ochrona pancerza: 0,8
[acronym='Sycacy prowiant, kompletnie zepsuty']
[/acronym][acronym='Nawiedzona czaszka, bardzo upierdliwa']
Atmosfera nieco zelżała. Snajperzy opuścili w dół lufy strzelb, jednak nadal pozostawali czujni. Nie było chwili, aby pozwolili sobie oderwać wzrok od najdrobniejszego ruchu pochwyconych. Przywódca grupy odparł wreszcie: - Skoro dopiero chcecie się przyłączyć, nie jesteście kwestią naszej jurysdykcji.
Następnie wskazał, aby reszta ruszyła za nim. I tak, w obstawie żołnierzy, Unici zmierzali dalej ścieżką, pnącą się między polami. W tym czasie Ebionici głównie milczeli, nie licząc kilku komend jakie Ebionici rzucali do komunikatorów. Trudno było je jednakże zrozumieć: używali specjalistycznej terminologii oraz skrótów, które dla obcych stanowiły bełkot.
Snajperzy odstawili trójkę do przybudówki, stojącej niedaleko przed miastem, które zdawało się być zbudowane jedynie z czarnego i szarego budulca – lokacja wyglądała wyjątkowo monotonnie, nieprzyjemnie.
Rozsuwane drzwi, opatrzone w ciemny rodzaj szkła, otworzyły się samoczynnie. Strzelcy przepuścili trójkę, a sami stanęli w progu, blokując przejście. Widocznie jeden z raportów rzuconych w drodze tutaj, dotyczył przybyszy. W ciemnym korytarzu ktoś już na nich czekał.
Mężczyzna nosił wzmacnianą tunikę, połączona z długą szatą. Obwieszony był brzęczącym cicho łańcuchem, na który na którym spoczywała oprawiona czerwonym zamszem księga oraz okrągłe kadzidło. Świeca umieszczona na napierśniku, wydobywała z ciemności poważną twarz, należącą do osoby w średnim wieku, której oblicze nosiło ślady wielu życiowych doświadczeń. Prawe oko przysłonięte było czerwonym okularem, który lekko migotał, gdy Ebionita ogniskował na czymś wzrok. - Witam panowie. Starszy Rezydent Randolph Galveucci. A zatem, to wy chcecie zespolić się ze społeczeństwem Azylu – żołnierz podszedł do każdego z przybyszu i uścisnął mu rękę - Panowie pozwolą za mną.
Snajperzy z tyłu ruszyli przed siebie, zmuszając trójkę, aby i ta śledziła kroki Randolpha. Przeszli tak do kolejnej części budynku, gdzie po obu stronach korytarza widniały odrapane rzędy drzwi. Większość było zamkniętych, ale jedne pozostały uchylone. Poprzez framugę, Unici ujrzeli na moment następujący widok:
W pomieszczeniu przebywało dwóch ludzi, którzy zza szyby przypatrywali się makabrycznej scenie. Ubrany w czarny kombinezon żołnierz okładał jakiegoś nieszczęśnika, krztuszącego się własną krwią. Randolph również rzucił okiem za drzwi. - Postawmy sprawy jasno. Jesteście tutaj jako nasi potencjalni przyjaciele. Przychodzicie w szczerych intencjach, więc nie ma się czego obawiać. Tamtym się nie przejmujcie. To jedna z parszywych pluskw, jakie sądziły że można nas oszukać – Rezydent zdawał się doskonale bawić, wypowiadając te słowa.
Dotarli na koniec korytarza. Każdy z trójki został odprowadzony przez inne drzwi, które jedno po drugim, zostało zaraz zamknięte, obwieszczając początek przesłuchań.
Przesłuchania dobiegły końca w tym samym momencie. Z resztą, wszystko wskazywało na to, że działania tutejszej władzy są kierowane wedle niewidocznej, lecz bardzo pieczołowicie przestrzeganej musztry.
Williar wyszedł w asyście odzianej czarnym kaftanem istoty. Miała ona bladą skórę, ponadto nosiła ślady splugawienia. Strach było domyślać się, co widnieje pod maską, zza której wydobywały się miarowe chrapnięcia i pochrząkiwania. Mordechai był przesłuchiwany przez dwie osoby, Ebionitę oraz Soldata. Fiodor zaś spędził ostatnie pół godziny z urzędniczką, której niewątpliwą urodę można było naznaczyć tylko jednym epitetem: zimna. Tak eskortowani Unici, zostali ponownie odprowadzeni przed oblicze Randolpha. Mężczyzna zdawał się ich oczekiwać. W gabinecie o dębowych ścianach, przesiąkniętych wonią cygar, napotkany wcześniej Ebionita siedział spokojnie na miękkim fotelu.
Urzędnicy przekazali mu raporty, spisane przed wyjściem z cel. Randolph przeczytał pobieżnie dokumenty, skubiąc się po drobnej bródce. - Zatem zsumujmy fakty… Panowie Ebenet, Michaił oraz Ulvar przybyli tutaj, aby wzmocnić siły Azylu. Wasze relacje wyglądają na zbieżne. Przykro mi jedynie, że pan Ebenet nie chce nam w pełni zaufać. Według relacji swego kompana Ulvara, dlatego zamaskował się splugawieniem, gdyż nie chciał odstawać od reszty.
Przeniósł wzrok na wspomnianego. - Mój drogi. Tutaj nie ma wymogów, jeśli idzie o tego typu znamiona. Natomiast nie miej nas za głupców. Co jak co, na materii splugawienia się znamy. Choć my wolimy nazywać to po prostu darem. To jest pierwsze i ostatnie upomnienie. Dobrze więc. Przyjmiemy was do naszej społeczności. Jako mieszkańcy Azylu, macie wolną rękę, jeśli idzie o wykonywany zawód, wierzenia czy poglądy. Chcemy tylko, abyście byli posłuszni naszej władzy. Proszę podpisać tu, tu i jeszcze tutaj. Dziękuję. Teraz zerknijcie na to okiem. Jesteśmy zobligowani pokazywać to każdemu członkowi naszej społeczności. O to, doskonała w każdym calu drabina władzy Dominatu. Wierzę, że staniecie się przykładnymi obywatelami i ze szczerą ambicją będziecie wspinać się po kolejnych szczeblach waszych błyskotliwych karier.
Randolph ułożył przed trójką grubą księgę, otwartą na stronnicy z wykresem hierarchii. Schemat był opatrzony wizerunkiem cesarskiego oka.
Fiodor, Williar i Mordechai otrzymali również własne identyfikatory oraz przydział spiżu - popularnego, darmowego narkotyku, rozpowszechnianego na terenach Ebionitów. Był on podawany w niewielkich grudkach o kolorze ciemniejszej pleśni. W środku znajdował się lepki miąższ. Obydwa składniki powodowały znaczne zmiany w percepcji lub też, jak twierdzili Ebionici, dostarczały wysublimowanych, duchowych przeżyć.
Spiż narkotyk wywołujący fizyczną i duchową euforię, silnie toksyczne
Następnie Unici zostali wypuszczeni z budynku, po pouczeniu, iż administracja każdej osady czy farmy na terenie Azylu ma obowiązek przydzielić im lokum, jeśli się o nie upomną.
I tak, znów stali na terenie wroga, pozostawienia już we względnym spokoju. Pięć minut drogi dzieliło ich teraz od najbliższego, niewielkiego miasta. Obok znajdowały się także baraki, przytulone do pól uprawnych - to był obóz dla pracowników, którzy zajmowali się plonami. Towarzysze mogli również pozwolić sobie na dłuższą wędrówkę, która oznaczałaby wizytę w największej metropolii Azylu, czyli do Kwatery. Masywne zabudowania metropolii majaczyły na wschodnim horyzoncie.
- Dobrze więc... Musimy wypełnić to, po co tu przyszliśmy. - Rzekł do pozostałych, w taki sposób, aby wiedzieli o co chodzi, a każdy z Dominatu nie widziałby w tym nic podejrzanego.
Ruszył do miasta. Miał zamiar szybko zdobyć wyższą rangę i dowiedzieć się co nieco na temat planów ludzi "obdarzonych darem".
Rozejrzał się w około. Porozglądał się po mieście, aby zorientować się jak ono wygląda i gdzie znajdują się poszczególne miejsca.
Jego celem było zdobycia rangi wojownika, toć zajrzał do miejsca w którym mógł dowiedzieć się, co trzeba zrobić, by nim zostać. Szukał areny, lub placu wojowników gdzie mógł pokazać, jak sprawuje się u niego legendarna wprawność władania orężem.
[acronym='Mroczny Zew, +2 obr. +1 do Walki Bronia +1 do Puli Ciemnosci | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy)']
-Gdzie idziemy? Znaczy, może najpierw poszukamy jakiejś roboty w mniejszych miejscach, czy może wolicie zrobić to w Kwaterze? Jeśli tam zabłyśniemy szybko może uda się błyskawicznie zostać obywatelem Dominatu? To nawet interesujące, do tej pory wszystko co widzieliśmy, to krwawe sceny, a jakoś musi się to utrzymywać. - Williar pozwolił sobie na luźną rozmowę z towarzyszami, gdy zostali sami. Nie mówił o niczym bezpośrednio, po prostu zachowywał się jak ktoś nowy w tym miejscu, więc mógł odpocząć. Postanowił nie wspominać o zadaniu póki nie będą mieli swobody w działaniu na terenie Dominatu. Najlepiej w pewnym sensie o tym zapomnieć. Nic to nie zmieni, a zwiększy ich bezpieczeństwo.
- KP -
Williar Nightroad – Egzorcysta, Zakon Rytualistów [acronym='Obywatel Azylu']
[acronym='Ciemna szata (dolna), +0,8 ochr. | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy) | Modul Akceleracja, umozliwia wykonanie dwoch testow i wybranie lepszego wyniku (Trudny (4) test ZM lub 5 Mocy)']
[/acronym]
Ochrona pancerza: 0,8
[acronym='Sycacy prowiant, kompletnie zepsuty']
[/acronym][acronym='Nawiedzona czaszka, bardzo upierdliwa']
Towarzysze ruszyli między ponure zabudowania. Azyl był względnie bezpiecznym miejscem, choć prezencja tego miejsca nie wprawiała w dobry nastrój. Wszędzie dominowały ponure, wysokie budowle o nieproporcjonalnie małych oknach, przez które światło dnia ledwie przelewało się do środka. Mieszkańcy tego miejsca lubowali wręcz cień. Przygarbione sylwetki dawnych wojowników i mędrców Unii, kluczyły w milczeniu po ciemnych uliczkach i zaułkach. Ich wzrok był wypalony do cna. Te żałosne, zaszczute osobniki były niegdyś wspaniałymi osobistościami. Wojna jednakże odmieniła tychże, zmieliła w swoich trybach, ostatecznie wypluwając z siebie jedynie strzępy przykładnych reprezentantów Omamu. Mamieni w przeszłości pokusą zła, w którymś momencie mu ulegli, zdradzając swoich braci i siostry. Dziś pozostał żal, kiedy okazało się, że zmiana stronnictw nie równa się wymarzonej idylli. Nie było już dla nich odwrotu. Ci którzy przyłączali się do Ebionitów, stawali się ich własnością.
Fiodor dokładnie przyglądał się miastu. Dłuższą schadzkę zajęło mu jako takie zorientowanie się w okolicy. Znamiennym był fakt, że w miejscowych sklepach nie sprzedawano oręża ani pancerzy. Byłym Unitom wydzielano je jedynie podczas dokładnie monitorowanych misji, narzucanych przez cesarskich urzędników. Ebionici obawiali się bowiem, że gdyby mieszkańcy Azylu stali się zbyt dobrze uzbrojeni, mogliby przejąć te tereny i stworzyć niezależną społeczność.
1. Sklep z podstawowym uposażeniem
2. Przydział spiżu
3. Kasyno
4. Koszary
5. Siedziba okultystów
Fiodor wybrał koszary. Placówka była prowadzona przez wojsko ebionickie, toteż na miejscu mógł uzyskać informacje w kwestii wojskowej kariery. Tym samym podjął rozmowę z oficerem imieniem Vega, postawnym osobnikiem w platynowej zbroi. - Proszę, proszę. O to przykładny obywatel. Ledwie się tu dostał, a już chce się zaciągnąć. Słuchaj no. Tutaj niczego nie osiągniesz, chłopcze. Prawdziwą przyszłość zapewni ci tylko wizyta w którymś z naszych, wspaniałych miast. Jako mieszkaniec Azylu możesz od razu stać się obywatelem któregoś z nich. Pogadaj z Terphem przy północnej bramie, on zajmuje się transportem. Co? Chcesz poćwiczyć? Cóż, czas spędzony na doskonaleniu się w eksterminacji Unitów, nie jest z pewnością czasem straconym…
Oficer odwrócił się do grupki, która właśnie zajmowała się ostrzeniem mieczy. - Hmm, ty! Elona! Tak, rusz swój leniwy zadek. Jest tu jeden ambitny człek. Pokaż mu jak walczy prawdziwy Ebionita.
Młoda dziewczyna o kruczoczarnych włosach uśmiechnęła się zdradliwie. Jej ciało oplatały luźne szaty - ubiór nietypowy dla wojownika. Fiodor jednakże zauważył, że na materiale naniesiono haftem liczne słowa w niezrozumiałym języku. Strój musiał być zaklęty.
Elona wskazała na okręg w sali, który wyznaczony był czerwoną farbą. Jak tylko jej oponent zajął właściwe miejsce, ta wyszarpnęła zza pleców katanę. Ostrze zasyczało niczym wściekła kobra. Elona rozpoczęła walkę od truchtu. Biegnąc zwinnie, obracała rękojeść w dłoniach. Poruszała się coraz szybciej. Drobne usta wojowniczki otworzyły się do krzyku. Oręż uniósł się do góry, gotów upaść na głowę inkwizytora z ogromnym impetem.
* * *
Kiedy Fiodor opuścił towarzyszy, Williar jakiś czas krążył po mieście w towarzystwie wiedźmiarza. Ten niewiele się odzywał. Wyraźnie jego introwertyczna natura wzięła chwilowo górę, gdyż okultysta był kompletnie pogrążony w swoich myślach.
Nightorad obserwował miejsce i jego mieszkańców. Wszystkie mijane twarze zdawały się być bez wyrazu. Tutejsi wyraźnie żałowali dokonanego wyboru. Zdradzając Omam, skazywali się na męki ze strony sumienia. Oczywiście, nie brakowało takich, którzy faktycznie uwierzyli w idee Dominatu. Ci jednak emigrowali dalej na wschód, do właściwej części ziem Ebionitów.
Nagle Williar stanął jak wryty. Pośród tłumu zauważył kogoś znajomego. Chwila zastanowienia wystarczyła, aby z pamięci wyłonić jedno imię: Vilser. Przepatrywacz był przyjacielem Phellana, uczestniczył w wyprawie na Smakosza, dzieląc potem okrutny los przeklętej grupy. Phellan kontaktował się z nim przez jakiś czas, ale kiedy żerca zmarł, nie było wiadomo, co dzieje się z Vilserem. Tymczasem Nightroad właśnie go minął, co przepatrywacz również zauważył. Gdy bowiem egzorcysta ponownie spojrzał w jego kierunku, ten przyspieszył kroku, zasłaniając konspiracyjnie twarz kołnierzem. Zmierzył w kierunku najbliższej grupy osób i wyraźnie starał wtopić się w tłum.
Williar szybko się opanował. Oficjalnie go nie znał. Jeśli zajdzie taka potrzeba odnajdzie go, póki co sam nie reagował. Vilser jeśli uzna to za potrzebne sam się odezwie. Sam egzorcysta planował mu to ułatwić pojawiając się w miejscach, gdzie ich spotkanie byłoby naturalne. W wolnej chwili swoimi zdolnościami zaklinania spróbował spiż w coś na kształt noża. Uznał, że trująca broń się przyda, a tłumaczyć może się ciekawością smaku kanapek krojonych takim nożem. Sam zwrócił się do wiedźmiarza. -Ebenet, ide zobaczyć tutejszych okultystów. Wybierasz się?
- KP -
Williar Nightroad – Egzorcysta, Zakon Rytualistów [acronym='Obywatel Azylu']
[acronym='Ciemna szata (dolna), +0,8 ochr. | Modul Teleporter (wymagajacy (3) test ZM lub 4 Mocy) | Modul Odsaczanie, odbiera punkt Zdrowia i Mocy za kazde przebicie (Wymagajacy (3) test ZM lub 3 Mocy) | Modul Akceleracja, umozliwia wykonanie dwoch testow i wybranie lepszego wyniku (Trudny (4) test ZM lub 5 Mocy)']
[/acronym]
Ochrona pancerza: 0,8
[acronym='Sycacy prowiant, kompletnie zepsuty']
[/acronym][acronym='Nawiedzona czaszka, bardzo upierdliwa']
Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania treści wyświetlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk oglądalności czy efektywności publikowanych reklam.Użytkownik ma możliwość skonfigurowania ustawień cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwość wyłączenia cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej.
[/acronym]
[acronym='Ebionickie rekawice, +0,8 ochr.']
[/acronym]
[/acronym]
[/acronym][acronym='Manewr bojowy ,,Wykopanie broni", rozbraja przeciwnika przy udanym tescie']
[/acronym][acronym='Manewr bojowy ,,Bez litosci", +2 do testu walki, zawsze +1 obrazen']
[/acronym][acronym='Manewr bojowy ,,Sztuka Ki", zamienia konczyny w wybrana bron']
[/acronym][acronym='Manewr bojowy ,,Sztuka Ki", zamienia konczyny w wybrana bron']
[/acronym]
[/acronym][acronym='Bateria oslony, ukrywa magiczna aure zakletych przedmiotow']
[/acronym][acronym='Woda']
[/acronym][acronym='Sycacy prowiant']
[/acronym]
[/acronym][acronym='Odpowiedz Zmii, zawsze 3 obrazenia']
[/acronym][acronym='Bez litosci, +2 do testu walki, zawsze +1 obrazen']
[/acronym][acronym='Blyskawiczny blok, negacja 3 pkt. obrazen']
[/acronym][acronym='Sztuka Ki, zamienia konczyny w wybrana bron']
[/acronym]
[/acronym]
