Miłość jest wtedy , gdy jesteśmy gotowi, by wziąć odpowiedzialność za drugą osobę. Nieważne jaka to będzie osoba. Życie pokazuje, że potrafi przetrwać wiele. Możemy kogoś pokochać, jeśli sami siebie akceptujemy. W przeciwnym razie będziemy się zastanawiać czy jesteśmy warci tego uczucia. Często występuje takie poczucie, towarzyszące miłości, że to co się dzieje jest zbyt piękne, by było prawdziwe. Ten kto nie zaznał miłości - idealizuje ją. Owszem, miłość pisze cudne chwile, ale to od nas zależy czy faktycznie będą piękne. W jednej chwili wszystko przestaje mieć znaczenie, a gdy rozstajemy się na krótko z ukochaną osobą, z niecierpliwością oczekujemy kolejnego spotkania. Nieważni są ludzie, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie potępiać naszą miłość, śmiać się z niej. Jednak, jeśli rzeczywiście jest ona prawdziwa, nie będziemy na to zwracać uwagi. Niektórzy potrafią walczyć o swoje uczucie i szczęście. Tak naprawdę to głównie upadki budują potęgę uczucia. Gdy jest dobrze, wszystko jest takie proste. Dopiero gdy musimy stawić czoła naprawdę trudnym problemom, i pokonamy je, będziemy potrafić rozeznać czy to co czujemy, ma trwałe fundamenty. Są tacy, którzy kpią sobie z miłości i nie dopuszczają jej. Po jakimś czasie dochodzi do nich, że zostali sami jak palec. Dopóki nie jest jednak za późno, dopóki nie jest się zgrzybiałym starcem z kotem na kolanach, możemy zmieniać swoje życie i wpływać na nie.